the dreams

ตอน1 :ทำยังไงดีล่ะ

ไนท์: ก่อนที่ไนท์กับเรย์จะได้ไปเรียนที่อเมริกาก่อนหน้านี้ก็มีปัญหากับที่บ้านมาก่อน เพราะว่าพ่อเเม่ของเรย์ไม่ค่อยสนับสนุนให้เรย์เรียน สายนี้ เเต่ทางไนท์ก็คือไม่เเคร์เวอร์ใครไม่ส่งก็ไม่ส่งไป มีเเม่ซะอย่าง 

เรย์: เรย์ก็ไม่สนใจครอบครัวอยู่เเล้วก่อนหน้านี้เเม่กับพ่อก็สนใจเเต่งาน ไม่มีเวลาให้เลย  “พอเรย์คิดได้เเบบนี้เเล้วก็จัดกระเป๋าจองตั๋ว ก้าวขาออกกเเบบตัวมัม”

เรย์:ไม่สนใจเเล้วว่าใครจะว่ายังไง เพราะก่อนหน้านี้ถือว่าคุยกันเเล้วรับรู้เเล้วถึงเเม้ว่า

เรย์: มี2คนที่คอยซัพพอร์ตคือฟ้ากับป้าน้อย 

ฟ้าจะไปด้วยกันไหมเธอก็อยากเรียนสายนี้เหมือนกันไม่ใช่หรอ(ฟ้าเป็นลูกของป้าน้อยที่เล่นกับเธอมาตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่ก็ส่งเธอเรียนด้วย)

เรย์: ชั้นจะส่งเธอเรียนเอง ถ้าชั้นทำบริษัทได้เมื่อไหร่ชั้นจะให้เธอมาเป็นเลขา

ฟ้า:จริงหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เรย์:อีกอย่างนะ เธอไม่ต้องกังวลเรื่องเงินไม่พอ ไปทำงานพาร์ทไทม์ก็ได้ รายได้ที่นู่นก็ดี จะได้ฝึกประสบการณ์ ฝึกภาษาด้วย 

เรย์ : เอายังไง ตกลงไปไหมข้อเสนอดีขนาดนี้ ไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยน้า(อ้อน) 

เรย์ : ป้าน้อยยยยย  ช่วยพูดอะไรหน่อยสิ่คะ

ป้าน้อย: ไม่ต้องเป็นห่วงแม่นะฟ้าไปตามหาความฝันของตัวเองเถอะ แม่จะรักาสุขภาพรอดูวันที่ลูกประสบความสำเร็จ

ฟ้า: เอางั้นหรอ แม่

ฟ้า : อ่ะ โอเค ได ไปก็ไป

เรย์: yesssssssss  ป่ะ ไปทำเอกสาร วีซ่า เตรียมของสมัครกัน เราเตรียม พอร์ตทุกอย่างเอาไว้หมดแร้ว เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง

เรย์: “คุยกับป้าน้อย” จริงๆเราก็เล็งจะเข้ามหาลัยชื่อดังในไทยนี่แหละค่ะก็เลยเตรียมเอาไว้ก่อนแต่พอไปๆมาๆ มาเจอที่ อเมริกาพอดี หนูกับฟ้าก็เลยเตรียมพร้อมพอดี 

ป้าน้อย: อออย่างนี้นี่เอง

ฟ้า: เธอทำอาหารเป็นไป เรย์ 

เรย์:เรื่องนั้นเธอรู้อยู่แล้วนิ่

ฟ้า: อื้ม  เข้าใจได้

เรย์: พ่อเเม่จะไม่อนุญาติก็ตามเอกสารเตรียมทุกอย่างเเล้ว เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกากัน 

ไนท์: ระหว่างนั้นไนท์ ก็ได้ เตรียมของเเพ็คของอยู่เหมือนกัน 

ไนท์: นายไปส่งชั้นที่สนามบินหน่อยสิ่

ไบท์: อื้มได้สิ่.................

ไบท์: ขอบใจนะที่มาส่งที่สนามบินหลังจากที่ได้ร่ำลากับ ไบท์ 

(ไปก่อนนะ:ไนท์)

ไบท์ :รักษาตัวด้วยนะดุแลสุขภาพ ดีๆ ถึงแล้วโทรมาด้วย

ไนท์:นายด้วยรักษาตัว ดูแลตัวเองดีๆ กอด อื้มมมม.. 

บายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไนท์:ก็เดินมาเจอเรย์กับฟ้าที่รอขึ้นเครื่องเหมือนกัน สีหน้า เขาก็ได้เปลี่ยนไปเร็วมาก “บรรยากาศอึมครึม”

ฟ้า: คนนั้นเค้าน่าคุ้นๆนะ ใช่คนนั้นไหม

เรย์ : อืม ใช่ 

ฟ้า : เฮือก!!!!!!!!

ฟ้า : เรย์โอเคไหม 

เรย์ : ไม่เป็นไร หญิงแกร่ง

ฟ้า: เพื่อนชั้นมันต้องแบบนี้

พอได้ขึ้นเครื่องเเล้วระหว่างหาที่นั่งของตัวเองก็พบว่าเราได้นั่งกับคนที่ไม่คาดคิด

เรย์: คิดในใจ(มันบังเอิญไปไหมที่2คนจะได้ที่นั่งเดียวกัน)

เรย์: ที่นั่ง ก็ยังดีที่มีฟ้ามาคั้น แต่ใจจริงก็มาอยากให้ฟ้าไปนั่งตรงนั้นเลย

เเต่ก็นะได้นั่งข้างกันก่อจริง เเต่ถามว่า ชอบหน้ากันไหม ขอตอบเลยว่่าไม่ 

พื้นฐาน ไนท์เป็นคนตรงต่อเวลามาก เเละไม่ชอบอะไรที่ผิดพลาด

ไม่ฟังคนหัวรั้น

 มากที่สุดก็เลยโกรธ เรย์หนักมากเรย์มาช้าก็เลยทำให้คนอื่นช้าไปด้วยเนื่องจากเรย์เป้นคนที่ตัดต่อเก่งมากกกกกกกกกกกกกกกก 

 พอเจอหน้ากันอีกทีตอนจะขึ้นเครื่องก็เลยไม่ชอบไนท์ ทันทีที่เห็นหน้า

ทริปนั้นเเทนทีี่จะได้มีความสุขที่ได้ออกจากกรอบ ที่ไหนได้มาเจออิตานี่อีก

2คนก็ไม่ได้ทักอะไรกัน ต่างคนต่างเงียบ   ถ้ารุ้ล่วงหน้าเรย์จะเปลี่ยนที่นั่งก่อน เห้อ

เรย์: ที่ตลกกว่าคือได้เรียนที่เดียวกันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!

อ้ากกกกกก !!!!!!!!

ฟ้า: แล้วรู้ได้ยังไง ?????

เรย์ :ชั้นเห็น ในใบที่เค้าถือก่อนใบสมัครโรงเรียนก่อนเค้าจะลงเครื่อง

เรย์ : อยากกี้ดเป็นภาษาบาลีโชคชะตา ฟ้าลิขิต บุญบาป อะไรที่ทำให้

เราต้องมาเจออกัน 

เรย์ : ชั้นว่าชั้นทำบุญน้อยไปชาติที่เเล้ว   

 เรย์: เหอะ เอาเถอะ  เรียนที่เดียวกัน ก็จริง

ฟ้า : ใครว่าจะเรียนสาขาเดียวกันซะเมื่อไหร่ เอาเถอะไม่เป็นไร   

เรย์: จริงเเก ไม่ใช่สาขาเดียวกัน  เเต่หอเดียวกัน ไง ไม่เป็นไร คนละห้อง 

คนละชั้น 

ฟ้า :เเน่นะวิ

เรย์ : เออออ

พอไปถึงที่หอเท่านั้นเเหละ .................. 

ไนท์ : หวัดดีเจอกันอีกแล้วนะ

เรย์ : อืม

เรย์: มันอยู่ห้องข้างชั้นเเก หึ

ฟ้า : ห้ะ

ฟ้า : รึจะเป็นพรมลิขิต

เรย์ : ฟ้าหยุดเลยนะ

ฟ้า : เอาหน่าเราก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าก็พอแล้วนี่

ไนท์ : เหมือนจะลืมอะไรซักอย่าง ซิมมือถือก็เหมือนจะพัง ลืมอะไรน้า